TuneList - Make your site Live

Sunday 23 June 2013

Kawan Bagi Aku adalah....

Assalammualaikum hidup.Di pagi buta inilah aku terdetik nak menaip keyboard bagi menghapdet belog kontang aku.Happy tadi mak tolong habiskan cross stitch yang aku buat sebab aku dah fedap.I love you mom.Di sini aku tak sabar menunggu Ramadhan yang bakal tiba.Enam tahun doe tak posa kat rumah.Dari form 1 sampai form 5 jamah nasik kawah DM.Masuk asasi oke sikit kot ada bazar.Tapi tahun ini akhirnya haha puasa kat rumah.Even mak aku tak akan masak selalu tapi tak pa berbuka kat rumah sangat nikmat.Weee.Oke kali ni aku nak sembang pasal kawan.Hahaha ntah napa nak sembang yang ni.
 
 
 
Kawan macam-macam dah aku rasa.Ada rasa hepi ada rasa gila ada rasa bangang kekadang sampai tahap rasa sampah.Emmm teruk kan aku.Jujur aku cakap aku adalah seorang yang sangatlah kasihan.Aku syukur gila ada jugak orang sudi kawan dengan aku.Aku baca blog Kak MAS(kawan aku).Aku pon rasa benda yang sama ngan dia.Dulu aku sanggup buat apa ja nak jaga hati kawan.Supaya ada kawan.Kalau tak dak kawan SENTAP doe.haha.Kekadang diri sendiri sentap pon takpa asalkan kawan tak sentap.Tapi aku rasa aku lagi banyak buat orang sentap kot.Kenapa kita nak ada kawan.Sebab opkos laa kita tanak sensorang.Ada orang tak kisah.Tapi aku kisah jugakla sebab aku tak suka jadi porebe elon ni.
 
 
 
Aku penah lalui zaman gelap dalam berkawan sampai satu tahap aku rasa takdak kawan pon takpa.Bila pikiaq balik rasa bodohnya aku masa tu.Aku rasa aku lah yang paling benar masa tu walhal aku pon ada compang camping yang amat dahsyat.Nanges penah gadoh pon penah tapi sampai bertumbuk tarik tocang tak lagi laa.Drama sangat tu.Tapi satu yang aku buat rasa nak keluar dari kegelapan tu adalah walau macam mana gampang pon kawan tu kat kita dia penah jugak buat kita gelak macam pesakit mental.Terjun lombong sama-sama.Apa-apa yang hepi lagi ekstrem sama-sama.At least adalah jugak kan.Kadang-kadang lagi banyak yang ganteng dari yang gampang.Tu la yang aku rasa.Aku rasa laa.
 
 
 
Kadang-kadang bila teringat something yang mengecewakan rasa benci tu tiba-tiba ja serang.Tu laa setan ni suka menyocokk ubat benci.Tapi kenangan-kenangan yang penuh gula itulah yang tolong tendang balik semua benci-menci tu.Kawan selamanya tu memang senang dilafazkan.Tapi nak laksanakan tu memang la macam agak mustahil.Sebab dah lumrah laa hidup kita akan sentiasa berubah dari semasa ke semasa.Tapi kalau sekadar menyatakan kawan sampai syurga tu yang paling aku suka.Sebabnya walau kita terpisah ke gaduh ke apa ke kita dah janji nak jumpa kat syurga kan.Tu salah satu motivasi untuk baiki diri jadi lebih baik lagi osem.
 
Kawan.Bagi aku bukan soal lama mana kita kenal orang tu.Tapi adalah soal dia sentiasa terima aku seadanya dan selalu ada.Aku yang futur ini sangat perlu kawan yang menyokong.Biar sama-sama futur pastu bangun dengan perkasanya.Kalau soal makan dalam ni aku dah lama taknak praktikkan.Memangla kita manusia suka tersentap kadang-kadang tapi ku nak campak benda tu jauh-jauh.Sebab aku rasa semua orang ada masalah.Jadi kena tolerate.Kalau kawan kita perlukan ruang.Bagilah ruang.Menjadi belangkas mungkin pada sesetengah orang best mungkin juga menjengkelkan.Terpulang.Asalkan jujur dan bukannya talam lapan muka.Jadi kalau rasa nak ada kawan yang best.Diri sendirilah kena best dulu.
 
 
 
Perkara yang palin utama adalah.Kita kena sayang diri kita ni dulu.Belajar untuk care pasal diri kita dulu.Jangan ingat kita boleh care orang lain kalau kita sendiri pon terabai.Kadang-kadang kita nak sangat kawan kita concern pasal kita.Kita selalu kata kita selalu concern kat dia sangat-sangat tapi in fact kita tak concern kat diri kita dulu sebab tu lah kadang-kadang rasa gampang.Bagi aku aku kena belajar love myself before I can love others.Yeahh belajar untuk itu.Percaya.Itu yang kena jaga-jaga.Percaya dengan jujur bagi aku lain.Aku prefer jujur.Jujur dengan apa yang aku rasa.Kalau sekadar percaya bulat-bulat silap hari terjun gaung kot.Tu yang aku rasa laa.
 
Jadi konklusinya bagi aku kawan tu warna-warni.Macam pelangi.Pandai-pandai lah kita jalan.Jadi kawan yang jujur tu motip utama.Kalau aku sayang kawan aku tu maknanya aku dah berjaya sayang diri aku sendiri ataupun dia dah menyebabkan aku rasa aku sayang diri aku.Lastly kawan yang paling osem adalah kawan yang susah nak sentap ngan kita.Kawan yang paham lawak kuwajaq kita.Yang boleh bluetooth otak.Dan yang rasa carut marut atau maki-maki manja tu adalah mesra.haha bagi aku laa.Tu untuk yang kamcenglaa.Kalau tak tobat gadoh terjung landasa ketapi.Bahaha.Banyak lagi kegampangan kat aku dan aku mahu baiki.May Allah help us.Kbye ^_^

No comments:

Post a Comment